مریم موحدی بندرتیاب

جایگاه توسل به امام زمان (عج) در جهت شناخت بیشتر آن حضرت چیست؟ به بیان دیگر چگونه می توانیم نسل کودک و نوجوان را از طریق دعا و توسل با آن حضرت آشنا کنیم؟

در این مورد باید به کودک و نوجوان آموزش داده شود که امام در هر دوره ای از تاریخ ، منشاء رحمت و واسطه فیض خداوند متعال بر مردم محسوب می شود. به عبارت دیگر همه نعمت ها و رحمت های الهی به برکت وجود امام زمان (عج) به ما می رسد و هر نوع بلایی هم به یمن وجود مبارک ایشان از ما دور می شود. به این ترتیب بسیاری از بلاها که در نتیجه ارتکاب گناه باید بر انسان ها نازل شود، به دلیل وجود پر خیر و برکت امام (ع) از آن ها دور می شود.

این گونه مفاهیم باید به کودک و نوجوان در یک خانواده مهدوی آموزش داده شود و آن ها بدانند که امام عصر (عج) مظهر هر نوع خیر و برکتی از سوی خداوند متعال است و به ازای این خیر رسانی هیچ سود و منفعتی را از مردم انتظار ندارد، هرچند که هر لحظه در مسیر خیر مردم تلاش می کند. به این صورت است که امام زمان (ع) حتی دست انسان های گناهکار و خطاکار را می گیرد و آن ها را به راه راست هدایت می کند. در چنین شرایطی، توسل به امامان معصوم علیهم السلام و به خصوص امام زمان (ع) می تواند راهکار خوبی برای افزایش شوق و مهر آن حضرت در فرزندان ما شود و درنتیجه آینده سالم و دینی آن ها را تضمین کند.

اصول مدیرت خانه وخانواده :
 

ازانجایی که یکی از حساسترین ،پیچییده ترین ومهم ترین نهادهای اجتمایی به ظاهر کوچک، خانه وخانواده است .اداره آن نیازبه مدیریتی با کفایت وعالمانه دارد .چنانکه مدیریت اصولی خانواده سبب شکوفایی غنچه های عدالت، امنیت ،صدا قت،صفا ومحبت درگلستان وجود مرد وزن خانه می شود .ازاین رو آموزش و بکارگیری گام به گام اصول مدیریت علاوه برآثار فردی، درعرصه حفظ وارتقاء فرهنگ یک جامع نیز موثر است که دراینجا به صورت مختصر به موارد آن اشاره خواهد شد :
1-اصل محبت ورزی( گنج زندگی)
 

امام علی (ع) (پرسود ترین گنج ها بدست آوردن محبت دلهاست )

ازجمله عوامل محبت ساز:
 

1-حسن خلق وگشاده رویی
2-احسان ونیکی
3-تواضع وفروتنی
4-سخاوت وگشاده روییوخرده گیری
5-رفق ومدارا
6-هدیه دادن درمناسبتهای مختلف

ازجمله عوامل محبت سوز:
 

1.جدال وگفتگوهای تند وتوهین آمیز
2.بخل
3.عدم ابراز محبت
4.حساسیت نا به جا
5.قدر نشناسی

-توی بحبوحه عملیات یکدفعه تیربار ژسه از کار افتاد! گفتم: چی شد؟

پسر گفت: «شلیک نمی کنه. نمی دونم چرا؟»

وارسی کردیم، تیربار سالم بود. دیدیم انگشت سبابه پسر، قطع شده؛

تیرخورده بود و نفهمیده بود! با انگشت دیگرش شروع کرد تیراندازی کردن.

بعد از عملیات دیدیم ناراحته. انگشتش را باندپیچی کرده بود.

رفتیم بهش دلداری بدیم. گفتیم شاید غصّه انگشتشو می خوره؛

بهش گفتیم: بابا، بچه ها شهید می شن! یک بند انگشت که این حرف ها رو نداره!

گفت: «ناراحت انگشتم نیستم؛

از این ناراحتم که دیگه نمی تونم درست تیراندازی کنم!»

محبت ها هیچ وقت فراموش نمی شوند .

اگر محبت کردی ،آنقدر می چرخد تا روزی

در جایی که فکرش را هم نمی کردی به تو برگردد …

پس محبت کنیم ، بی توقع .